Pages

Tuesday, October 23, 2012

[cloud on my horizon]




Τα σύννεϕα με κάνουν πιο χαρούμενο, ξέρεις. Είναι γιατί αλλάζουν διαρκώς. Γιατί είναι αυτοδημιούργητα και με λίγο αέρα χορεύουν ανεξέλεγκτα με κινήσεις νωχελικές που με καθηλώνουν.


Tuesday, October 9, 2012

[T Versus T]




Η σχέση μου με την Τόρι έχει περάσει από χιλιάδες κύματα όλα αυτά τα χρόνια. Ήρθε λοιπόν η ώρα να ξανά-συμφιλιωθώ μαζί της και να αφήσουμε πίσω μας όποιες διαφωνίες είχαμε, εκείνη και εγώ. 

Την πρωτογνώρισα στις αρχές των 90'ς ,με τα κόκκινα μαλλάκια της,τα ασύμμετρα δόντια της και τη φωνή σειρήνας, που θέλει να σε παρασύρει και αποτραβήξει από την ουτοπική καθημερινότητα, σε μια σκληρή, που το πιο δύσκολο μάθημα είναι το πως να ξεπεράσεις τις φοβίες σου και ν'αγαπήσεις τον εαυτό σου. Κάπου στην πορεία όμως, η Τορι ξέχασε ν 'αγαπά τον ίδιο της τον εαυτό και άφησε τις φοβίες τις να την κυριεύσουν . Δε σταμάτησε να είναι δημιουργική, σταμάτησε όμως να είναι η φωνή της συνείδησης μου. Με απογοήτευσε και από τότε την κράτησα σε απόσταση .Την παρακολουθούσα αλλά δεν την συμμεριζόμουν πλέον. Και κάπως έτσι, μετά από χρόνια ξαναεμφανίστηκε, για να μου υπενθυμίσει, πως οι αδυναμίες μας μετατρέπονται με το πέρασμα του χρόνου στα πιο ισχυρά μας όπλα. 

20 χρονιά λοιπόν μετά την πρώτη μας συνάντηση , η Τορι είναι ακόμα εδώ.Δεν είναι η ίδια Τορι όμως. Είναι πλέον ώριμη και πιο γαλήνια .Φαίνεται να έχει ξεπεράσει τις φοβίες του παρελθόντος της , αλλά κάτι νέο την προβληματίζει . Κάτι που ενώ διαφαίνεται, εκείνη δεν είναι ακόμα έτοιμη να το βγάλει από μέσα της. .Κυκλοφορεί το επετειακό της άλμπουμ ''Gold Dust'' και είναι ένα βήμα πριν δώσει σε ακόμα ένα alter ego της σάρκα και ψύχη . Το μουσικό της κουκλόσπιτο εξάλλου είναι σχεδόν έτοιμο να καλωσορίσει μια νέα πτυχή του χαρακτήρα της και ν' αφεθεί στον ακομπλεξάριστο πειραματισμό της. 

Κάπως έτσι, γύρισα το χρόνο πίσω αυτές τις μέρες και ξαναθυμήθηκα όλες εκείνες τις στιγμές που με παρηγόρησε με τη φωνή της . Κατά το ξεσκόνισμα όμως ανακάλυψα πως και εγώ πλέον, δεν είμαι ο ίδιος επιπόλαιος πιτσιρικάς που 'μουν τότε. Τότε που της γύρισα την πλάτη επειδή δεν μπορούσα απλώς να κατανοήσω τις φοβίες της. 

Πατάω λοιπόν το pause για την ώρα και μετράω αντίστροφα όλες εκείνες τις στιγμές που το καρέ πάγωσε.

40 ''Flavor'' [Abnormally Attracted to Sin- 2009]
39 ''A Sorta Fairytale'' [Scarlet's Walk-2002]
38 ''Professional Window'' [Boys For Pele-1996]
37 ''Welcome To England'' [Abnormally Attracted to Sin- 2009]
36 ''Way Down'' [Boys For Pele-1996]
35 ''Mother Revolution'' [The Beekeeper-2005]
34 ''Me And A Gun'' [Little Earthquakes-1992]
33 ''Velvet Revolution'' [American Doll Posse-2007]
32 ''Programmable Soda'' [American Doll Posse-2007]
31 ''Past The Mission'' [Under The Pink- 1994]
30 ''Big Wheel'' [American Doll Posse-2007]
29 ''Alamo'' [Talula CD-Single-1996]
28 ''1000 Oceans'' [To Venus And Back-1999] 
27 ''Digital Ghost'' [American Doll Posse-2007] 
26 ''Snow Cherries From France'' [Tales Of A Liberian- 2003]
25 ''Mr.Zebra'' [Tales Of A Liberian- 2003]
24 ''Precious Things'' [Little Earthquakes-1992]
23 ''Raspberry Swirl'' [From the Choirgirl Hotel-1998]
22 ''Wednesday'' [Scarlet's Walk-2002]
21 ''Lust'' [To Venus And Back-1999]
20 ''Father Lucifer'' [Boys For Pele-1996]
19 ''Cornflake Girl'' [Under The Pink- 1994]
18 ''Sillent All These Years'' [Little Earthquakes-1992]
17 ''Girl'' [Little Earthquakes-1992] 
16 ''Sweet The Sting'' [The Beekeeper-2005]
15 ''Caught A Little Sneeze'' [From the Choirgirl Hotel-1998]
14 ''That Guy'' [American Doll Posse-2007]
13 ''Winter'' [Little Earthquakes-1992]
12 ''Cloud On My Tongue'' [Under The Pink- 1994]
11 ''Hotel'' [From the Choirgirl Hotel-1998] 

Thursday, September 13, 2012

[things fall apart]




Έτσι ξαφνικά, χωρίς καμιά προειδοποίηση, από μια λάθος κίνηση και τ'αυτονόητα συνθλίβονται στο πάτωμα. Δε θα είναι πλέον κομμάτι της καθημερινότητας μου ,αλλά καταχωρημένο στο πιο ψηλό σημείο με τ'αγαπημένα τρόπαια.

(I know it sounds lame but it's so true)

Saturday, September 1, 2012

[ Jay,μου λείπεις γαμώτο.]



Να ,κάθομαι τώρα εδώ στο μπαλκόνι μου και συνειδητοποιώ το πόσο πολύ μου λείπει η φωνή και οι κομματάρες του Jay-Jay Johanson. Βαθιά ανάσα..... Δεν είναι ότι δε βγάζει δίσκους, δεν είναι ότι έχει χάσει την υπέροχη χροιά της φωνής του, είναι ότι ''Whisky'' και ''Τattoo'' δε ξανακούσαμε.O σημερινός Johanson απέχει μίλια από εκείνη τη μελαγχολική φιγούρα που είχα αγαπήσει. Ναι το ''Αntenna'' δεν ήταν κακό, ήταν όμως κάπως εμπορικό, κάπως να το ακούς και να κάνεις διάδρομο στο γυμναστήριο υπό τους ήχους του ''Οn the radio'' και ''Automatic lover''. Δεν είναι τυχαίο ότι μετέπειτα άλλαξε εταιρεία. Ε,εκεί πλέον ήρθε και ο ευνουχισμός του.

Τελευταία φορά που είχα νέα του ήταν το 2011, όταν έβγαλε το άνευρο ''Spellbound'' .Μου χάρισε δυο όμορφες στιγμές όμως, το ''Dilemma'' και το ''On the other side'' , γιατί το υπόλοιπο ήταν αποτυχημένη υπερπροσπάθεια ανάκαμψης σε μια σκηνή που το μαύρο πιάνο του είχε ξεθωριάσει και οι νότες πλέον ηχούσαν βαριές.

Και αν ήμουν νέος, τότε που πρωτοάκουσα το ''Εven in the darkest hour'', και το έκανα soundtrack για τις βροχερές χειμωνιάτικες νύχτες μου, έτσι και τώρα υπό την υγρασία του φθινοπώρου περιμένω τις πρώτες σταγόνες βροχής να πέσουν για να φωνάξω ''So tell the girls that i'm back in town''.

Βαθιά ανάσα...και play.